TBMM’nin açılış gününde gündeme gelen malum fotoğrafa ilişkin bolca yorum yapıldı. Fotoğrafa sağdan ve soldan olmadık anlamlar yüklendi. Bu fotoğraf orada yer alanlar için politik olarak yarını olmayan bir fotoğraftır. Aşırı milliyetçiliklerini faşizme doğru sarkıtanların da söylemde değil ama eylemde onlarla paralel yürüyen ulusalcı bir cumhuriyet adına demokrasiyi ağzına almayanların da ortaklaşan yorumları ülkenin politik gerçeklerini yansıtmaktan öylesine uzaktı ki, insanda acaba biz farklı bir gerçekliğin içinde miyiz duygusu uyandırdı.

Ama bir şey kesin: Saray rejiminin görmek istediği politik tablo tam da bu fotoğraftaki anlık görüntü! Yani rejimin ve Erdoğan’ın etrafında kenetlenmiş, birlik ve beraberlik içindeki bir Türkiye siyaseti. Ama böyle bir ülke yok ve koşullar toptan değişmedikçe olmayacak da. Nedeni açık değil mi? Bu devleti, bu cumhuriyeti biz kurduk diyen, şimdi kendisine yönelik operasyonlar nedeniyle majestelerin muhalefeti olmayı reddeden ana muhalefet partisi CHP ve güçleri yetersiz kabul edilse de işçi ve emekçi halkın gerçek özlemlerinin kararlı savunucuları olan Emek Partisinin ve benzer söylemlerde bulunan TİP gibi partilerin o fotoğrafta yer almaması. Bunlar fotoğrafın dışında kalanlar.

Peki fotoğrafın içinde yer alanlar açısından durum ne? Önce DEM’den başlayalım: DEM ülkenin en önemli demokrasi sorununda doğrudan taraf olan bir parti. Çünkü Kürt sorununun çözümü demek, öncelikle demokratik koşulların ülkede egemen olması demek. Aklı yetmez taş kafaların “Kürtlere demokrasi, Türklere otokrasi” söyleminin ne ülke gerçeği karşısında ne halkların politik tarihlerinde bir yeri yok. Bu kurgulanan bir fanteziden ibaret üretilmiş bir söylem. Gerçek şu, Kürt sorununda bir görüşme süreci var ve bunun asıl muhatabı da o tarafta Öcalan, devlet tarafında ise Erdoğan ve Bahçeli.........

© Evrensel