Bir anne-baba olarak, çocuklarımızın mutlu olmasını isteriz. Ancak, onları sürekli mutlu olmaya zorlamak, duygularını bastırarak yapay bir neşe sergilemelerini beklemek, onların ruh dünyasını zenginleştirmez; aksine köreltir. Çocuk, kendini olduğu gibi kabul eden, duygularına değer veren, onları yargılamadan yönlendiren bir aile ortamında gerçek huzura kavuşur.

Siyasette de böyledir. Bir milletin huzuru, ona sürekli “mutlu olmalısın” dayatmasıyla değil, adil bir yönetim, sağlam bir hukuk düzeni ve özgür düşüncenin varlığıyla sağlanır. Milletin bütün sesleri, düşünceleri, duyguları, talepleri dikkate alındığında toplumsal barış tesis edilir. Aksi takdirde, suni bir birliktelik, sessiz bir baskıya dönüşür.

Okul........

© Enpolitik