Üretim yanmış, rekolte sıfır; hâlâ raflara sahte umutlar diziliyor. Ürün yok, etiket var… Bu serum, yaşayanı değil; algıyı ayakta tutar. Marka, kaynağı belli olmayan kârla büyümez.

12 Nisan sabahı Malatya'nın bahçelerinde sessizlik vardı. Kuş değil, don inmişti dallara. Kayısılar yandı. Rekolte sıfırlandı. Ancak “Malatya Kayısısı” etiketi hiç eksilmedi. Nasıl mı oldu? Fırsatçılar başka illerden kayısı getirdi, Malatya etiketi yapıştırdı. Raflara ürün değil, sahte umut dizildi.

İşte bu, ölmüş bedene serum takmak gibi bir yanılsama: Üretim bitmiş, etiketi yaşamaya devam ediyor. Oysa marka; sahtekârların umut maskesi olmamalı. Oğuzhan Ata Sadıkoğlu’nun çıkışı bu yüzden önemlidir. Mesele bir ürünü korumak değil; bir kentin itibarıyla oynayanlara dur demek.

Marka, sahtekârın sırtında değil, üreticinin alnındaki terdedir. Malatya Ticaret ve Sanayi Odası bu teri savunuyor. Ürün yokken........

© Ekonomim