TBMM, uzun süredir hazırlık aşamasında olan İklim Kanunu’nun ilk dört maddesini kabul etti. Türkiye’nin 2053 net sıfır emisyon hedefiyle uyumlu olarak sunulan kanun teklifi, çevre ve iklim politikalarının yasal çerçevesini oluşturmayı amaçlıyor. Ancak yasa taslağının ilk bölümü geçmesine rağmen, özellikle sivil toplum kuruluşlarından ve iklim alanında çalışan akademik çevrelerden gelen tepkiler dikkat çekici boyutta.

Türkiye Büyük Millet Meclisi, uzun zamandır konuşulan İklim Kanunu’nun ilk dört maddesini kabul etti. Bu gelişme, ilk bakışta umut verici bir başlangıç gibi görünüyor. Ancak yasa yapım sürecini yakından izleyen sivil toplum kuruluşlarının verdiği tepkilere bakıldığında, ortada ciddi bir memnuniyetsizlik olduğu görülüyor. Bu memnuniyetsizliğin nedeni, yasanın şekliyle içeriği arasındaki boşluk.

İklim Kanunu’nun ilk dört maddesi genel tanımlar ve hedefl erle sınırlı. Bu maddelerde Türkiye’nin 2053 net sıfır emisyon hedefi doğrultusunda bir vizyon ortaya konuluyor. Ancak bu vizyonun nasıl hayata geçirileceğine, hangi kurumların hangi sorumlulukları üstleneceğine, izleme ve denetim mekanizmalarının nasıl işleyeceğine dair neredeyse hiçbir şey söylenmiyor. Yani “hedef” var, ama “yol haritası” belirsiz.

Yasa, iklim değişikliğiyle mücadelede ulusal politikaların belirlenmesi, iklim eylem planlarının hazırlanması ve kurumsal sorumlulukların netleştirilmesini öngörüyor. Ancak bu maddeler,........

© Ekonomim