Η στέγαση έχει εξελιχθεί σε μία από τις μεγαλύτερες κοινωνικές κρίσεις των τελευταίων ετών. Η πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες άνθρωποι είναι δυστοπική με τα ενοίκια στα ύψη, χαμηλούς μισθούς και την ανεξέλεγκτη εξάπλωση των βραχυχρόνιων μισθώσεων να οξύνουν τις ανισότητες και να μετατρέπουν ένα θεμελιώδες δικαίωμα, την αξιοπρεπή στέγη, σε ακόμα ένα πεδίο αισχροκέρδειας. Σύμφωνα με τη Eurostat, η Ελλάδα κατατάσσεται πρώτη στην Ευρώπη ως προς το κόστος στέγασης, με τα νοικοκυριά να δαπανούν το 35,2% του εισοδήματός τους, ενώ 4 στους 10 πολίτες δυσκολεύονται να πληρώσουν το νοίκι στο τέλος του μήνα.

Αν και οι αριθμοί αυτοί φαίνονται αμείλικτοι, η πραγματικότητα τους υπερβαίνει. Νέοι που αδυνατούν να φύγουν από το πατρικό τους σπίτι, οικογένειες που αναγκάζονται να αλλάζουν σπίτι λόγω κόστους, φοιτητές που παρατάνε τις σπουδές των απαγορευτικών ενοικίων. Ανθρωποι με αναπηρίες ή χρόνιες παθήσεις δεν βρίσκουν κατάλληλη στέγη.

Τα παραπάνω δεν είναι μονάχα κοινωνική αδικία, δυστυχώς είναι κυβερνητική επιλογή.

Η πολιτική αντιμετώπισης της κυβέρνησης αρκείται σε παρεμβάσεις οι οποίες ποτέ δεν ωφελούν αυτούς που έχουν ανάγκη αλλά πάντοτε ευνοούν την περαιτέρω συγκέντρωση του πλούτου στους «έχοντες». Το πρόγραμμα «Σπίτι μου», που παρουσιάστηκε........

© EFSYN