Δείτε αυτή τη φωτογραφία, παρατηρήστε την καλά. Μια γατοπαρέα σ’ ένα δένδρο. Τρεις έπιασε η κάμερα του κινητού, ήταν και μια τέταρτη που παραμόνευε δυο μέτρα παραπέρα. Μην τις βλέπετε έτσι ατάραχες. Επίκειται μάχη. Γουργούριζαν άγρια από τον οίστρο τους. Δεν ξέρω ποια ήταν η θηλυκιά, ίσως αυτή που κάθεται στο πάνω πάνω κλαδί, στην «κορυφή της ερωτικής αλυσίδας», γιατί στην τροφική αλυσίδα είναι όλες ανεξαρτήτως φύλου κάτω κάτω, στον πάτο, από τα σκουπίδια σιτίζονται, αδέσποτες γαρ. Αυτή που είναι κάτω από το δένδρο ετοιμάζεται για ένα άλμα, ίσως αρπακωθεί με τον άλλο γάτο, για τη διεκδίκηση της «βασίλισσας», αλλά κι η τέταρτη, η εκτός φακού και κάδρου, που ήταν έτοιμη να ορμήξει, είχε έναν δισταγμό, ίσως λόγω της δικής μου αδιάκριτης παρουσίας, ίσως λόγω του ύψους που έπρεπε να υπερβεί.

Εντάξει, οι γάτες του Καρέα, που είναι το ενδιαίτημα των συγκεκριμένων της φωτογραφίας, δεν είναι σαν τις γάτες του Αϊ-Νικόλα, τις γάτες του Σεφέρη, αλλά νομίζω ότι είναι εξίσου μάχιμες, θηλυκές και αρσενικές, κι αν παραστεί η ανάγκη μπορεί και να μας σώσουν, όπως έσωσαν την Κύπρο, πριν από σχεδόν 1.700 χρόνια. Την έσωσαν όχι από επιδρομείς και κατακτητές, αλλά από τα φίδια τα φαρμακερά που είχαν γεμίσει το νησί, έπειτα από χρόνια ξεραΐλας κι ανομβρίας. Αυτό λέει ο μύθος, αυτό λέει κι ο Σεφέρης για τις μαχητικές γάτες του Αϊ-Νικόλα, που απάλλαξαν τους καλογέρους και τους κατοίκους από τα φίδια, που δεν τους άφηναν να οργώσουν, να ποτίσουν, να θερίσουν, να βοσκήσουν, να ζήσουν τελικά. Βέβαια, τελικά οι γάτες εξολόθρευσαν μεν τα φίδια, αλλά εξολοθρεύτηκαν κι οι ίδιες από τόσο φαρμάκι που είχαν πιει. Οικονομία της φύσης, αλλά και........

© EFSYN