Την προηγούμενη εβδομάδα τα εφιαλτικά σενάρια για την παγκόσμια ευημερία επανήλθαν στη μεγάλη εικόνα με τη μορφή των δασμών του Τραμπ. Η ειρωνεία είναι πως η χώρα που πρωτοστάτησε στην εξάλειψη δασμών και λοιπών εμπορικών φραγμών είναι αυτή που τους επαναφέρει με επιθετικό τρόπο. Οι φόβοι για το μέλλον των ΗΠΑ, της Ευρώπης, της Ασίας και των λαών της, η σύνθλιψη θεσμών, οι εμπεδωμένες ψευδαισθήσεις δημοκρατίας ευθύνονται για τις ανησυχίες που δεν είναι απλώς και μόνο εμπορικές. Το κύμα Τραμπ εμφανίζεται ως πύκνωση της απεικόνισης του παρόντος και του μεσοπρόθεσμου ορίζοντα. Ενα μίγμα εκδικητικότητας για τους πολιτικούς αντιπάλους, εξευτελισμού για όσους εκφράζουν αντιρρήσεις ή επιφυλάξεις, δημόσιου εκφοβισμού αλλά και ευνοιοκρατίας για τους υποστηρικτές, τους χρηματοδότες και τους αυλικούς. Εντούτοις, αν το καλοσκεφτεί κάποιος, η Αμερική είναι σαν να συνεχίζει να κινείται με τη συντηρητικο-θρησκευτική απάθεια που συνδυάζεται με την ισχύ, το μεγαλείο, το χρήμα και τα απαράγραπτα πεπρωμένα της.

Υπάρχουν αντίβαρα στην αυτοκρατορική πολιτική Τραμπ; Υπάρχουν θεσμικά ή και συνταγματικά αναχώματα στις αυθαιρεσίες της εκτελεστικής εξουσίας; Υπάρχουν: το Κογκρέσο, η δικαστική........

© EFSYN