Hatice Günday Şahman’ın kalemiyle tanıştığım kitabı “Kırmızı Etek” idi. Elinizdeki öyküsü bitse de kafanızdaki öyküsü bitmeyen türden bir kitaptı Kırmızı Etek… 2019’da okuduğum kitaptaki öykülerin çoğu dün gibi hatırımda…

Yazarının ilk göz ağrısı Kırmızı Etek’in arka kapağındaki yazıda mayınlardan söz ediliyordu. Öykülerin içine yerleştirilmiş küçük mayınlardan… Oradaki öyküler “beğendiği elbiseyi diker gibi kendine yeni bir hikâye yazan anneler, kızlarının üstüne kuluçkaya yatan anneler, annelerinin sözleri kulağına kurşun gibi akan kızlar, annelerinden kaçmak isteyen kızlar, pişmanlıklar, dilindeki bukağıları çözmeye çalışan kadınlar”ın öyküleriydi. Kırmızı Etek’in İmge Kitabevi Yayınları tarafından yapılan yeni baskısında arka kapakta değerli yazarımız Erendiz Atasü şöyle yazmış: “İnsanlığın bin yıllardır susturulmuş yarısının, yani kadınların sesi olan kadın yazarlara kulak vermek gerekir. Edebiyatımızın yeni ve önemli kalemlerinden Hatice Günday Şahman, feodalizm ile neoliberalizm arasında çalkalanan ülkemizde, her sınıftan, her konumdan kadının beynine nüfuz ederek, onların duygusal yalnızlıklarını dile getiriyor; içine yuvarlandıkları çıkmazları ve hemdert olmanın doğal etkisiyle birbirlerine duydukları şefkati içe işleyen hikâyelere döküyor.” Kitapla ilgili daha önce bir inceleme yazısı yazmıştım.* Bu nedenle yazımda sadece Yarım Kalmasın’daki öyküleri odağa alacağım.

İnsan, sevdiği yazarın başka kitaplarını da okumak istiyor. Bunun için biraz beklemem gerekse de sonunda Şahman’ın ikinci kitabının da basıldığını öğrenince mutlu oldum. Şimdi elimde sevgili yazarımızın iki imzalı kitabı var.

2024’ün Mart’ında H2O Yayınları tarafından basılan ikinci kitap, “Yarım Kalmasın” adını taşıyor. Bir dilek, bir temenni gibi… Kitapta on iki öykü yer alıyor. Bir yılın on iki ayı; insanın yazı, kışı, ilk ve sonbaharı gibi…

“Yarım Kalmasın Hiçbir Öykü” adını taşıyan ilk öyküde, radyo tiyatroları, arkası yarınlar, beraber ve solo şarkılarla büyüyen Terzi Mediha ile........

© Edebiyat Burada