Hayat Yaprakları, Dilin Evinde Dünya*, Hayati Baki’nin “Tüm Yapıtlarına Doğru” serisinden çıkan son şiir kitabı!..

Tüm yapıtlar söz konusu olunca ortalığı toparlamaya çalışan biri gelir aklıma. Büyük olasılıkla özenle bir şeyleri sıraya koyma çabasındadır. Aynı zamanda geride bıraktıkları adına tümlenmiş bir çabadır bu. Eskilerin ‘külliyat’ dedikleri her şeyi inceden inceye gözden geçirerek gelecek adına okura bağışlar.

Özellikle son yapıtlar, olgunluğun/yalınlığın vardığı son noktaya işaret eder. Hayati Baki’nin son yapıtında biriken hüzne bakılırsa, ‘yalnızlık, ölüm, zaman’ temalarını yoklayıcı çoğul bir yalnızlık defteri çıkar karşımıza. Bunun en belirgin örneği, ‘ev-yaşam’ ilişkisinde, ev hâlleriyle birlikte doğayı ve dünya hâllerini de kapsayan yalnızlık okumasıdır. “Ev: Yalnızlık Senfonisi” başlığı altında duyurulmaya çalışılanlar böyle bir taşkınlığın eseridir sanırım. Bomboş bir evden derlenen ezgisel yankılardan bir senfoni yaratmak olağanüstü bir duyumsama sayılmalıdır. Ki, “ev bomboş: burada yalnızlık bekler” (s:11) ile “yalnızlık bu: bomboş evi besler-” (s:13) dizeleri arasında gelişen her şey damıtılmış bir toplamla açıklanır:

“burda yalnızlık oturur: kitap tozları.

burda yalnızlık oturur: salıncakta gece.

burda yalnızlık oturur: ince, öfke, hüzün.

burda yalnızlık oturur: emicem, kediler.

burda yalnızlık oturur: duvarlar, palto.

burda yalnızlık oturur: yılkı atları.

burda yalnızlık oturur: cesaret ve korku.

burda yalnızlık oturur: deniz ve derinlik.

burda yalnızlık oturur: günaydın öteki.

burda yalnızlık oturur: hayâlin hâlleri.

burda yalnızlık oturur: körlük, sağırlık.

burda yalnızlık oturur: sade yalnızlık.

burda yalnızlık oturur: içinde ateş.

burda yalnızlık........

© Edebiyat Burada