Gerçi rahmetli Özal, “Bu demiryolu dediğin komünist işidir; nerede inip bindiğinizi kontrol etmek için Sovyet­ler’de gelişmiştir. Demokrasiyle bağdaş­maz.

Bizim daha fazla otoyol yapıp öz­gürleşmemiz lazım” demeye getirip, dün­yanın ‘denizde biten’ tek otoyolu denen İzmir-Çeşme’yi olmadık paralara yaptı­rarak başlamıştı işe. “Demir ağlarla ördük anayurdu dört baştan” diyen 10. Yıl Mar­şı’nın verdiği coşkuyu böylece boynu bü­kük bırakırken, demiryollarını kaderine terk etmişti.

Kazın ayağının hiç de Özal’ın dediği gibi olmadığını, 90’ların sonunda Amtrak demiryollarının mis gibi trenle­riyle koca ABD’yi bir aylık sınırsız paso ile (Avrupa’daki Intrerrail’ın muadili) kö­şe bucak dolaştığımda anlamıştım: Tava­nı cam kaplı vagonda gece yıldızları, gün­düz Pacific Highway’e paralel okyanusu seyre dalmak........

© Dünya