İsrafil’in ‘kıyamet sûru’ndan söz etmiyorum ama, keşke her ölümlünün sesine kulak vereceği biri çıksa ve tüm dünyadan işitilecek bir çığlık atsa. “Yahu sakin olun! Her neyle meşgulseniz bir dakika durun, soluklanın ve ben ne yapıyorum, biz nereye gidiyoruz diye sorun kendinize!” dese. Biliyorum, boş beleş bir temenni bu.

Aklıselim, sağduyu vb. şu an dünyada geçer akçe değil ve elimizde sadece Trump ile türevleri var; o kadar… Tarihin tekerleğinin çok hızlı döndüğü, bindiğimiz alametin selametten çok kıyamet istikametine direksiyon kırdığı günlerdeyiz. Toplumlarda ortak payda, ülkü tükeniyor. Gücü yeten kendi ‘bireysel kurtuluşunun’ peşinde kan ter içinde koşturuyor. Ama manipüle çoğunluk, hemen her coğrafyada siyasilerin değirmenine su taşıyor. İşte böyle, sallan yuvarlan dönüyor dünya.

Ve bu tablodan en çok “göç yolları” çıkıyor. Yaşadıkları topraklarda ekmek, huzur, güven ya da gelecek umudu bulamayanlar, “daha iyi” olduğunu düşündükleri coğrafyalara göç telaşında. Ama ‘cazip’ Batı şaşırtmayan, istikrarlı........

© Dünya