Konut politikası yalnızca üretim hacmiyle değil, sosyal kapsayıcılığı, mekânsal entegrasyonu ve erişilebilirliğiyle ölçülmelidir. Bu açıdan Mısır, son yirmi yılda konut üretiminde ciddi bir atılım yapmasına rağmen, tam da bu saydığımız alanlarda önemli açıklarla karşı karşıya kaldı. Türkiye için kıymetli dersler içeren bu örnek, hem kamu yatırımlarının yönlendirilme biçimini hem de alternatif modellerin eksikliğini anlamak açısından dikkatle incelenmeli.

2005’te başlatılan Ulusal Konut Programı ve 2014 sonrası yürürlüğe giren Sosyal Konut Programı (SHP), Mısır’da devletin güçlü kurumsal yapılarla konut üretim sürecine müdahil olmasının örnekleridir. SHP’nin yönetimini üstlenen Sosyal Konut ve Mortgage Finansmanı Fonu (SHMFF), konut alıcılarına düşük faizli uzun vadeli krediler ve doğrudan peşinat sübvansiyonları sağlayan bir yapıda. Bugün 400.000’den fazla konut teslim edilmiş durumda.

Ancak meseleye sadece rakamla bakıldığında gözden kaçan bir gerçeklik var: Bu konutların büyük bölümü kayıtlı geliri olan, düşük değil orta gelir grubuna mensup kesimlere hitap ediyor. Mısır’da iş gücünün yaklaşık `’ı ise kayıt dışı çalışıyor. Bu kesime yönelik konuta erişim mekanizması sunulmadığı ihtiyaç plansız yapılarda, sağlıksız kiralık alanlarda veya çöküntü bölgelerinde çözümlenmeye çalışılıyor.

Krediyle konut edinemeyenler için kamuya ait kiralık konut alternatifi de bulunmuyor. SHP her ne kadar ilk aşamada  kiralık konut hedefiyle yola........

© Dünya