Bilim çözüm önerilerini masaya koyarken Türkiye palyatif çözümlerle günü oyalıyor. IPCC verileri, susuzluğun etkisinin rakamlar­dan çok daha fazlasına yol açabileceği konusun­da uyarıyor. Açlık, çatışmalar, savaşlar, göçler insanlık 10 bin yılda kazandığı tüm uygarlık un­surlarını kaybedebilir.

Türkiye’nin tarım haritası birkaç yıldır oldu­ğu gibi bu yıl da kuraklığın gölgesinde eridi git­ti. Kanallardan su yerine umutsuzluk taşındı, barajlar kurudu. Toprak susuz, insanlık aç ama en önemlisi akli melekeleri susuz zihinler, in­sanlığın en az kuraklık kadar düşmanı. 2024 yı­lına göre buğdayda yüzde 20, arpada yüzde 30, çeltikte yüzde 20 nohutta yüzde 30, mercimekte yüzde 30, pamukta yüzde 20, kanolada yüzde 30 verim kaybı bekleniyor. Sadece meyvede 12 mil­yon tondan fazla kayıp var. Kayıplar, her yıl art­maya devam ediyor.

Fao, “Dünyadaki her 5 kaloriden 3’ü yağışa bağlı tarım arazilerinden geliyor. Su stresi art­tığında gıda zinciri kırılabilir.” BM Çölleşmey­le Mücadele Sözleşmesi Kuraklığa Dayanıklılık İçin Doğa Temelli Çözümler Raporuna göre de küresel kuraklık 2050’de 60 milyar dolarlık ta­rımsal bir ekonomik yıkıma neden olacak.

Bilim, uyarmaktan yoruldu. Tarımdaki en ive­di işlerden biri modern sulama sistemleriyle su­yu kontrol altına almak, az suyla yetişen tohum­lar geliştirmek. Belediyeler hala kamyonlarla park bahçe suluyor, kamunun çimleri vahşi su­lamaya mahkum. Tüketicilerin su bilinci yok de­necek kadar az. Türkiye........

© Dünya