Bırakın KOBİ’leri, büyük ölçekli şir­ketlerde dahi kurumsallaşma doğru algılanmıyor. Kurumsal olmak, belirli bir ölçeğin zorunluluğu gibi görülüyor.

Oy­sa start-up’lar bile kurumsal olabilir. Ku­rumsallaşma konusundaki algı hataları­na, yanlış uygulamalar ile şirketleri bez­diren ya da “bu muymuş yahu” dedirten danışman arkadaşların da katkıları oldu. Bu hafta, bu hatalı algı üzerine biraz soh­bet edeceğiz.

Türkiye'de aile şirketlerinin baskın ol­duğu bir iş dünyası yapısı bulunuyor ve bu şirketlerde büyüme sürecinde kontrol me­kanizmalarının zayıf kalması, profesyonel yönetim eksiklikleri ve aile üyelerinin yö­netimdeki ağırlığı gibi faktörler, kurum­sallaşma ihtiyacını doğuruyor. Bu neden­le, kurumsallaşma Türkiye’de genellik­le şirketlerin aile bağlarından bağımsız, profesyonel bir yönetim yapısı geliştir­mesiyle ilişkilendiriliyor.

Bu noktada, yö­netim kurulu- icra ayrışması, politika ve prosedürler, organizasyon şemaları, gö­rev tanımları, her adımın yazılı ve tanım­lı olduğu iş yapış biçimleri kurumsallaşma olarak satılıyor ve satın alınıyor. Bir süre sonra da iş dokümantasyon, çok katman­lı yönetim, bürokrasi, onay mekanizmala­rı, aşırı kontrol ve yazılı prosedürlere........

© Dünya