İnsanların giderek yalnızlaştığı bir çağda yaşıyoruz. Türkiye’de tek başına yaşayan hanelerin oranının yüzde 20’ye ulaşması tesadüf değil, toplumsal yapımızın sessiz ama derin bir dönüşümün içinde olduğunun göstergesi. Bireyselleşme, sosyal izolasyon ve yalnızlık hissi artık sadece sosyologların konuştuğu kavramlar değil, günlük hayatta karşılaştığımız gerçeklerdir.

Kadına özgürlük, güç, bağımsızlık ve kendi ayakları üzerinde durma vaatleri toplumun geniş kesimlerinde karşılık buldu. Ancak bugün geriye dönüp baktığımızda, bu vaatlerin önemli bir kısmının kadınları özgürleştirmek yerine strese, tükenmişliğe ve yalnızlığa sürüklediğini görüyoruz.

Evet, kimse bunu yüksek sesle söylemek istemiyor ama ortada konuşulması gereken bir gerçek var. Feminizm, kadınları güçlendirme iddiasıyla ortaya çıkarken, onları yeni bir baskı sisteminin içine çekti. Üstelik bu baskı önceki sistemlerden daha görünmez, daha sessiz ve daha yıpratıcı.

Kadınların büyük çoğunluğu yıllardır aynı çelişkiyi yaşıyor. Bir yandan “Güçlü kadın her şeyi tek başına yapar” deniyor, diğer yandan “Niçin mutsuzsun?” diye soruluyor. Oysa kadının bütün yükü sırtına alması bir özgürlük değil, sadece çok güzel ambalajlanmış yeni bir hayat tarzı.

Bugün pek çok kadın, modern dünyanın........

© Doğruhaber