Dün Kufe’de Müslümanların arasında, Kerbela’da yalnız ve yardımsız bırakılan bir ehlibeyt vardı. Susuz bırakılan çocuklar vardı. Bugün de Gazze’de, Müslüman ümmetin arasında, bombalar altında hayatta kalmaya çalışan kadın, erkek, yaşlı ve çocuklar var. Zaman değişti, coğrafya değişti ama acının ve ihanetin rengi hiç değişmedi. Kerbela’nın çölünde yaşanan yalnızlık, bugün Gazze’nin semalarında yankılanıyor. Dün Kerbela çölü, Fırat’ın kıyıları, bugün Gazze çölü ve Akdeniz’in kıyıları. Ne yazık ki tarih tekerrür ediyor. Ve bu ümmetin yüzüne bir ar olarak her günü ve her görüntüyü çarpıyor. A’run aleykum!

Hz. Hüseyin, zalime biat etmeyerek yalnız kaldı. Ama o yalnızlık, hakikatin en gür sesi oldu. Bugün Gazze halkı kendisine yıllardır yapılan zulme de benzer bir yalnızlıkla direniyor. Ümmetin suskunluğu, uluslararası toplumun tepkisizliği, insan hakları söylemlerinin yozlaşmışlığı insanlık adına utanç veriyor. Uluslararsı kuruluşların ve devletlerin siyonizme tutsaklığı insanı dehşete düşürüyor. Zalime sonsuz bir destek........

© Doğruhaber