Zamanın ruhu, bedenin aynasında değil, gönlün derinliklerinde yankılanır.

Kimi zaman bu yankı, bir fısıltı gibi usulca kulağımıza gelir; kimi zaman da bir kasırga gibi tüm benliğimizi sarar.

Gönül, insanı insan yapan, onu diğer varlıklardan ayıran en kıymetli hazinelerdendir; bir duygular deryası, bir düşünceler okyanusudur.

Kalbin katılımıyla gönül mamur olur, ruhun en nadide köşeleri aydınlanır.

Gönülden yapılan her iş, her ibadet, bereketiyle, samimiyetiyle kalpten kalbe sirayet eder, çoğalır ve büyür.

Bu büyüme, bir tohumun filizlenip ağaç olması gibi, zamanla derinleşir ve kök salar.

Gönülsüz yapılan her iş ise kuru bir kabuktan, ruhsuz bir bedenden farksızdır.

Bu kabuk, rüzgârın önünde savrulur, zamanla dağılır ve yok olur.

İçerisinden geçtiğimiz zaman dilimleri,........

© Diriliş Postası