İnsan bazen kaybolur. Haritada değil, evin yolunu şaşırmaz belki… Ama yine de kaybolur. Aynı şehirde, aynı sokakta, aynı aynada bile… Kendisini yitirir. Bir bakar ki, gülüşleri artık başka birine ait, sesi tanımadığı bir tonda çıkıyor, kararları hep başkalarının gözüne göre şekilleniyor. Sonra bir sabah, belki uyanırken, belki yürürken, belki sadece nefes alırken içinden bir soru geçer:
“Ben kimdim?”

İşte o soru, bir bitiş değil; dönüşün başlangıcıdır. Kendine yeniden dönmenin, en zor ama en gerekli yolculuğunun ilk adımıdır. Çünkü insan en çok kendine yabancılaştığında yorulur. Ne hissettiğini unutur, neyi sevdiğini hatırlamaz, neye kırıldığını bile fark etmez hale gelir. Sadece yaşar........

© Diriliş Postası