“Fütüvvet” kelimesi, Arapça “fetâ” kökünden türemiştir. “Fetâ”; genç, yiğit ve cömert anlamlarına gelirken, fütüvvet; gençlik, kahramanlık, cömertlik ve ahlâklı yaşamı ifade eder.

Fetâ, cesaret, kahramanlık, cömertlik ve yardımseverliğiyle öne çıkan kişidir. Bu niteliklerinden dolayı fetâlara toplumda büyük bir saygı gösterilmiştir. Cesaret, cömertlik ve kahramanlık gibi özelliklerin sûfîlerde de bulunması nedeniyle sûfîler de fetâ olarak kabul edilmiştir.

Kur’ân-ı Kerîm’de fetâ, övülen bir kavram olarak geçer. Özellikle “putları kıran” ve baskılara rağmen inancından dönmeyen gençler için bu kavram kullanılmıştır. Fetâ, inancı uğruna mücadele eden yiğittir.

“Fetâ; cömertlikte deniz gibi, affetmede gece gibi, sabırda dağ gibi olandır.”

“Fetâ; kendisi için istemediğini başkası için de istemeyendir.”

“Fetâ, Rabbi için nefsinin hasmıdır.”

“Fetâ, nefis putunu kıran kişidir.”

Tasavvufî bir terim olarak fütüvvet, VIII. yüzyıldan itibaren kullanılmaya başlanmıştır. Bu kavram;

- Dostların kusurlarını görmezden gelmeyi,

- Sahip olduğu imkânları öncelikle........

© Dikgazete.com