Kötü bir cümlenin işaretlerinden biri de -nin, -nun takılı kelimelere abanması.

Mehmet Y. Yılmaz’ın köşe yazısı şu cümleyle başlıyor:

“Ekrem İmamoğlu’nun, gelecek seçimde Recep Tayyip Erdoğan’ın rakibi olmaması için adliye eliyle yürütülen operasyonda yeni bir aşamaya geçildi.”

Bu cümleyi -nun -nın tekrarından kurtarıp şöyle kursak daha kolay anlanmaz ve daha güzel olmaz mı:

“Ekrem İmamoğlu gelecek seçimde Recep Tayyip Erdoğan’ın rakibi olmasın diye adliye eliyle yürütülen operasyonda yeni bir aşamaya geçildi.”

(Birinci cümledeki o virgülün saçma olduğuna da dikkatinizi çekerim. Tabii bir çirkinlik abidesinin üstündeki sivilce kimseye batmaz, biliyorum.)

MYY’nin ikinci cümlesi:

“İmamoğlu’nun ‘suç örgütü yöneticisi’ olmakla suçlandığı iddianamenin mahkemeye gönderildiği gün bazı iş adamları sabahın bir vaktinde evlerinden polis marifetiyle alınıp, savcının karşısına çıkarıldılar.”

İkinci cümleyi şöyle kurmaya ne dersiniz:

“İmamoğlu’nu ‘suç örgütü yöneticisi’ olmakla suçlayan iddianamenin mahkemeye gönderildiği gün bazı işadamları sabahın bir vaktinde evlerinden polis marifetiyle alınıp savcının karşısına çıkarıldılar.”

Böylece cümle başındaki ‘nin-nun’ tekrarına gerek kalmıyor. Ayrıca kafa karıştırıcı ‘suçlandığı – gönderildiği’ çirkinliğine düşmüyoruz. Hem edilgen kipten (‘suçlandığı’) kurtulmak da iyidir.

MYY’nin üçüncü ve dördüncü cümlesi:

“Savcının iş adamlarını makamına polis desteğiyle getirmek istemesinin nedeni, tanık olarak sorgulamak........

© Diken