BEHZAT ŞAHİN

@behzatsahin7

Tam 30 yıl önce gazeteci olarak gelmiştim buralara. Sokaklarda ne asfalt, ne kaldırım… Mahalle polis ablukasında, her yer zırhlı araç, sokak girişlerinde de mahallelinin kurduğu barikatlar vardı. Her an yeni bir çatışmaya gebe…

Daha önce polis ateşiyle ölenler olmuştu. Dört kahvehane ve bir pastanenin taranmasıyla başlayan ‘olaylar’, İstanbul’un birçok yerine yayılmış, protesto gösterileri düzenlenmişti. Tarihe ‘Gazi Mahallesi olayları‘ diye geçen çatışmalarda kimi polis kurşunuyla 22 kişi öldürülmüştü.

Bugün meyhaneci olarak Vezneciler’den kalkan 38B ile 45 dakikada gittim Gazi’ye. Etrafı tanımak için iki durak önce indim. Gazi Mahallesi durağından bir sonraki durak, Gazi Polis Merkezi. Merkez tepede, duvarlarla çevrili.

Hatırladığım Gazi’den eser yok şimdi. Geniş asfalt caddeler, çok katlı apartmanlar, dükkânlar, kafeler, kahvehaneler… İstanbul’un çarpık gelişen diğer semtlerinden hiçbir farkı yok.

Gördüğüm meyhanelerin fotoğrafını çektim bir yandan da; belki oralara da uğrarım gelecekte. Karşı kaldırıma geçtiğimde, çay ocağı önünde oturan bir kişi “Resim çektin, sıkıntı mı var?” diye sordu. “Rakı içeceğim yer arıyorum” diye cevap verince gevşedik. Mahalleli gelen gideni gözlüyor anlaşılan.

Birkaç meyhane var, ben, buranın en eskisi diye bilinen Harman Restaurant’ı arıyorum, çok da zor olmadı bulmak. Durağa çok yakın. Gazi’nin ana caddesi İsmetpaşa’yı kesen 1417. Sokak’ın köşesi sayılır. Bir apartmanın altında, girişi sokak içinden.

Erkenden oturdum, havanın kararmasına çok var daha. Loş mekânda benden önce gelmiş bir kişi rakısını yudumluyor.

Kapı önünde telefonla konuşan sahibi, birazdan gelip istediğim yere oturabileceğimi söyledi. Girişin solundaki köşe masa, tam bana göre, tüm salona hâkim.

35’lik söyledim,........

© Diken