Tarih boyunca, menfaatleri uğruna pusuya yatarak ihbar eden, iftira atan ve kumpaslar kuran insanlar her toplumda var olmuştur. Bu tür insanlar, doğrudan yüzleşmek yerine sinsi yöntemler kullanarak rakiplerini saf dışı bırakmayı, böylece kendilerine avantaj sağlamayı hedefler. Özellikle darbe süreçlerinde, otoriter rejimlerde veya kurumsal yapılar içinde bu tür karakterler daha çok öne çıkar. Pusu kültürü, hileyle güç elde etmeye çalışan bu kişilerin varlığını sürdürebilmesi için gereklidir.

Pusu kültürü, kişinin açık bir mücadele yerine sinsice rakiplerini etkisiz hâle getirmeye çalıştığı bir davranış biçimidir. Bu kültürün temel dinamikleri şunlardır. Açıkça karşı çıkmaya cesareti olmayanlar, uygun anı bekleyerek gizlice hamle yapar. Kendi çıkarlarını ön planda tutanlar, başkalarının zarar görmesini umursamazlar. Rakiplerini etkisiz hâle getirmek için yalan söylemekten çekinmezler. Menfaatçi kişiler, daima güçlüden yana tavır alır, zayıf olana ihanet ederler. Bu kültürün en büyük zararlarından biri, toplumda güvensizliği artırması ve ahlaki değerleri çökertmesidir.

Pusu kuranların belirgin özellikleri vardır. Bu kişiler genellikle münafık ruhlu, ikiyüzlü ve güce tapan insanlardır. İşte onların temel karakter yapıları. Cesurca yüzleşemezler, ancak arkadan iş çevirmede ustadırlar. Güçlü olanın yanında yer alır,........

© Denge