Eğer filmi izlemediyseniz filmle ilgili detaylı bir analiz yapıldığının uyarısını girizgahta paylaşmış olalım.

Oscar’a aday Konsey filmini izlemeye gittiyseniz sinema çıkışında içinizde beliren huzur ve dinginliğin sebebini sorgularken bulabilirsiniz kendinizi. Gerilim müziğinin sahneler arasında artan ritmine hiç takılmadığınızı ve senaryonun akışına kendinizi kaptırdığınızı fark edebilirsiniz. Burada ihtimale dayalı ifadeler kullanmamın sebebi, aslında filmin içine ne kadar girdiğiniz değil ne kadar girmediğinizle akalı; onun asıl sebebine ise aşağıda değineceğiz.

Film, dönemin Papa’sının ölümüne tanık olduğumuz sahneyle başlar ve kardinaller Papa’yı son yolculuğuna duayla uğurlar, kimi ağlar kimi ise vazifesini bütün soğukkanlılığıyla yerine getirir. İlerleyen sahnelerde ise yeni Papa’nın seçilmesi için bir konsey oluşturulacağı ve onun hazırlığının Kardinal Lawrance tarafından yapılacağını görürüz. Lawrance, Papa’nın ona verdiği son görevi layığıyla yerine getirebilmenin telaşındayken aklından Vatikan’ın lideri olmak gibi bir fikir geçmez. Görevinin Hristiyanlıkta bahsi geçen Kutsal Ruh aracılığı olduğu inancı Lawrance’ın hareketlerinde gözlemlenebilir.[1]

Konsey için farklı kıtalardan gelen Kardinaller Vatikan’a yerleşirken, filmde daha ilk farklılıkların bizi ayrıştırdığı konusuna burada yer verildiğini görürüz. Aynı dili konuşan milletler aynı masalara oturmuş ve gün boyu birlikte vakit geçirmişlerdir. İtalyan Kardinallerden Tedesco, eskiden Vatikan içinde Latincenin ana dil olduğu dönemin özlemini çektiğini çoğu sahnede vurgulamış ve konservatif akımın film boyunca başını çekmiştir.[2] Ona karşın Kardinal Bellini, kilise içinde liberal akıma ihtiyaçları olduğunu dile getirse de Papalık görevine gelmek için yeterli oyu alamamıştır. Film ana hatları ile gelişen skandallarla Vatikan içindeki iki ana akımın varlığına ışık tutmuştur. Bu iki akım modernleşen dünyanın kurallarınca keskin bir ayrıma doğru gitmiş ve filmde gördüğümüz gibi Kardinallerin geldiği yerlerdeki kültüre bağlı olarak verdikleri oyları etkilemiştir.

Vatikan içindeki fikir farklılıkları bir köşede dursun, filmin arterlerinde dolanan Şimdi’nin Gücü (Eckhart Tolle) konsepti filmin önemli sahnelerine yedirilmiştir.[3] Kardinal........

© Daktilo1984