İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı hamlesini yaptı. İmamoğlu ve diğer sanıklar hakkında 4000 sayfalık bir iddianameyle karşı karşıyayız. Metin boş değil. Gizli tanık ve tanık ifadeleri, fiziki takip, ses kaydı, görüntüler ve para transferleri gibi ayrıntılar kanıt listesinin içeriğini karakterize ediyor. İddianamenin ağırlığı karşısında siyasi savunmayla yola devam etmek ise imkansız.

Bilindiği üzere gerek İmamoğlu gerekse CHP liderliği İmamoğlu operasyonlarını ana muhalefetin cumhurbaşkanı adayının önünü kesmek için atılan bir siyasi adım olarak yorumluyor. Siyasi iktidar yargıyı kullanarak muhalefeti tasfiye etmeye çalışmakta. Temel sav bu yönde. İhtimal ki bu söylem hiçbir zaman terk edilmeyecek. Ancak gelinen noktada savcının iddialarına başta İmamoğlu olmak üzere tüm sanıkların tek tek yanıt vermesi, karşı kanıtlarla savcılığı çürütmesi gerek. Aksi taktirde savcılığın iddiaları hakikat, İmamoğlu’nun savunması ise boş laf gibi algılanacak. Bu arada hukuki savunma yapmak hiç de kolay değil. Çünkü birbiriyle ilişkili çok sayıda kanıt ve sonuçta ortaya çıkan bir olay örgüsü var. “Bu olaylar hiç olmamıştır” savı belli somut iddialarda kullanılabilir elbette. Ama makul ve akla yakın olan olayları kabul etmek, ama savcılığın ileri sürdüğü illiyet bağını reddetmek şeklinde olabilir.

Her ne kadar kanıtlar sanıkları zor durumda bırakacak ölçüde ağır olsa da ortaya bir iddianamenin çıkmış olması olumlu elbette. Böylelikle sanıklar kendilerini savunabilecek. Mahkemeye çıkma temel bir insan hakkı. Sanık ve iddia sayısı nedeniyle yargılamanın uzun sürme ihtimali var. Mahkeme her gün duruşma yapma gibi özel bir tedbir almazsa süreç yıllar sürebilir. Bu durum sanıklar için sakıncalı. Ayrıca İmamoğlu’nun Türk siyasetindeki konumu nedeniyle davanın yıllarca konuşulması, siyasi hayatı yargısal faaliyetin uzantısı haline getirip sivil siyaseti felç edecektir.

İddiaların içeriği ve yargılamanın niteliği ne........

© Daktilo1984