Ekrem İmamoğlu’nun The Financial Times’a yazdığı yazı, medyada geniş yer buldu. “Türkiye’nin demokratik geleceği dünya için neden önemli” başlıklı yazısında, “Beni parmaklıklar ardına yerleştirmek Erdoğan için bir zafer değildir; aksine bir uyanışı tetikledi” diyerek iktidara yönelik haklı eleştirilerde bulunmuş.

Yazının bir yerinde ortaya koyduğu yaklaşımın üzerinde durmak istiyorum. Şöyle demiş İmamoğlu:

“Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküşünden bu yana Türkiye’nin izlediği yol ilgi çekici bir model sundu: Çoğunluğu Müslüman, laik, demokratik bir cumhuriyet moderniteye doğru ilerliyor. Ancak Recep Tayyip Erdoğan’ın 22 yıllık iktidarında bu model çözüldü. Demokratik kurumlar aşındı, muhalefet kriminalize edildi ve yargı silahlandırıldı. Bu demokratik çürüme ekonomik krizi derinleştirdi ve halkın umutsuzluğunu yaydı.”

Bu paragrafın son iki cümlesi tümüyle doğru. Ancak Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküşünden sonra laik Cumhuriyete yönelik tasfiye hareketi yani karşıdevrim Erdoğan döneminde değil, çok daha önce başladı. Aralarında İmamoğlu’nun da olduğu siyasetçilerin şimdilerde yücelttiği Menderes ve ardından Özal iktidarları bugünleri hazırladı.

Türkiye’de bugün karşıdevrimin son safhası yaşanıyor. Ama........

© Cumhuriyet