Bu yazının başlığı “Afife Jale Ödül Töreni’nin düşündürdükleri” olacaktı. Kısa ve öz olsun diye “Tiyatro ve siyaset” dedim.

Önce bilmeyenler için bir kısa özet: Kültür yaşamımızın en köklü ödüllerinden biridir Afife Tiyatro Ödülleri. 6 Ekim’de, 27. kez yapıldı. 33 kişilik bir jürisi var ve görkemli bir törenle, ödüller sahiplerini bulur. “En başarılı kadın oyuncu” ödülünü alan Sükun Işıtan, konuşmasında Devlet Tiyatroları Genel Müdürü Tamer Karadağlı’ya uzun uzun teşekkür etti. Kimi davetliler tepki gösterdi. Salon yuhalandı, ıslıkladı ve kimi sanatçılar salonu terk etti. (Tüm sonuçları dünkü gazetelerde bulursunuz.)

Önce şunu vurgulayayım. Katılmadığınız bir düşünceyi, bir sözü, bir eylemi protesto etmek, her bireyin hakkıdır. Aksini düşünmek, bizi bugün adaleti yok sayan, hak hukuk vicdan nedir bilmeyen iktidardan farksız kılar.

Bu tiyatro töreninde Tamer Karadağlı’ya tepki gösterilmesi de doğaldır. Çünkü bu zat, sanatçılar gözünde liyakatsizliği temsil etmenin ötesinde, bu yıl Hacettepe Üniversitesi Ankara Devlet Konservatuvarı’nda yıllardır ders veren 12 hocanın görevine, herhangi bir akademik gerekçe gösterilmeden son verilmesine neden olmuştur.

Dünyanın her yerinde törenlerde kâh bir kişiye kâh bir söyleme kâh sonuçlara protestolar olur. Ayrıca her seçim kendi jürisini bağlar. Sonuçlara, katılır ya da katılmazsınız. Sanatın ödüllerle sınanması, her zaman........

© Cumhuriyet