5 Şubat 2012 Pazar günü Hürriyet gazetesinde ve daha sonra ''Ters(ine) Yazılar'' kitabımda yayımlanan ''Arap Dünyasını Anlamak İçin” başlıklı yazımın bir bölümünü son günlerde döne döne okuyorum. Çünkü o bölüm AKP’nin kayyumları tarafından hacir altına alınan belediyeleri, defteri yeniden açılan Gezi Parkı olaylarını, gözaltına alındıktan sonra bırakılan CHP Gençlik Kolları Başkanı Cem Aydın, “Gölgeme bastın” bahanesiyle tutuklanan Zafer Partisi Genel Başkanı Prof. Dr. Ümit Özdağ’ı Bolu dağındaki otelde yanan yurtdaşlarımızı düşündükçe delirmenin eşiğine geliyorum.

Demokrat Parti’nin iktidara geldiği 1950 yılında 14 yaşımdaydım ve o yaşta kendimi yetişkin sayıyorum. 1936-38 arasında çocuktum. Ne yazık ki Atatürk’ün ülkeyi kartal gibi uçurduğu günleri yaşamadım. Kısacası birtakım kişisel mutluluktan başka ulusal bir mutluluk yaşamadım. 12 Mart 1971 dönemi bile bugünden daha düzgün, daha güvenlikliydi. 1971 yılının ağustos ayında sıkıyönetim tarafından 40 gün gözaltına alındım; salındıktan sonra TRT televizyonundaki işime devam ettim.

Şimdi sözünü ettiğim yazı bölümünü okuyalım:

[Arap Baharı’na ilişkin yazılarımı hatırlayın: “Toplumsal yapı değişmeden Arap dünyasında ancak iktidar değişir, demokrasi asla gelmez. Toplumsal yapı İslamcılardan başkasını iktidara getirmez” diye yazıyordum. Kazı koz anlayanlar, seçimlere karşı olduğumu sanıyorlardı.........

© Cumhuriyet