Değerli okurlar! Sayın R.T. Erdoğan’ın devri saltanatında kuşkusuz yazacak konu kıtlığı yok, tam tersine bolluğundan “Lale Devri” yaşamaktayız ama bugün geçmişin yamalı bohçasını açacağım. Yazıyı okuyunca bana kızmayacağınızı düşünüyorum.

***

Bir pazar öğle yemeği için Tansu ve Ertuğrul Özköklerin evindeydik. Bizden sonra çocukluğunu bildiğimiz kızları Gülümsün ve kızı Zeynep geldiler. Karşımıza oturdular. Zeynep iki üç yaşında. Gözlerini dikmiş bana bakıyor. Bir ara anneannesi Tansu’nun kulağına bir şeyler fısıldadı. Tansu gülerek “Evet” dedi.

Meğer Zeynep, beyaz sakalımdan dolayı anneannesi Tansu’ya benim aydede olup olmadığımı soruyormuş, Tansu da buna “Evet” demiş. Zeynep’i yanıma çağırdım. Geldi. Sohbet ettik. Benim neden gökten indiğimi sordu. “Çocukları görmek için” dedim, “Tansu’yu, Ertuğrul’u, Gülümsün’ü de görmeye gelirdim onlar senin kadarken” dedim.

Ayrılmadan boynuma sarılıp öptü beni. Ben de “Seni de götüreyim mi evime” diye sordum. “Hayır ben gelmeyeyim ama sen aşağı in” dedi.

Bir gün Nazlı ve Orhan Alkayaların Cihangir’deki evindeyiz. Kızları Asude bana “Öz dede” diyor. Asude’nin atanmış dedesiyim. Asude, Zeynep ile yaşıt. Vakit akşamüzeri, biz kalkmaya davrandık, Asude itiraz etti, “Nereye gidiyorsun Öz dede, gökyüzü daha lambalarını yakmadı” dedi.

Gelelim benim çocukluğuma:

Babam hapse........

© Cumhuriyet