İki yazıdır AKP’nin 2 yıllık iktidarı süresi içinde mutlak iktidara, tek adam rejimine giden yolların nasıl açıldığını yazıp duruyorum. Başka noktaları da var bu sürecin.

En önemlilerinden biri, AKP içinde kuruculardan neredeyse yüzde 95’inin, belki de daha büyük oranının partiyle ilişkisinin kalmaması.

Partinin kuruluş ilkelerine bakarsanız, hepsinin aslında göstermelik olduğunu görürsünüz.

Çağdaş demokratik yönetim...

Demokrasi...

İnsan hakları...

Siyasi baskılara hayır...

Yoksullukla mücadele...

Yolsuzlukla mücadele...

Yasaklı olmayacağız...

vb.

***

Özal’ın 4 eğilimi kapsayan bir parti kurması gibi, AKP’nin kurucular kurulu da ilkeleri çerçevesinde geniş bir demokratik sağ kesimi hatta sosyal demokratları bile kendine çekecek bir programla ortaya çıktı.

Fakat tüm bu ilkeler daha baştan yok sayılmaya başlandı. Mesela Abdüllatif Şener, Tayyip Erdoğan’ın milletvekili seçilip parti başına gelir gelmez, özelleştirmelere “Bu malları kime satacağız, vereceğiz” bakışıyla hareket ettiğini söyler. Oysa, kendisi özelleştirmelerde rasyonel hareket edilmesi gerektiğini savunur. Kime vereceğiz değil neyi nasıl, ülke ve millet yararına özelleştirme yapmamız gerektiğini söylemesiyle, iki ay Erdoğan’ın yüzüne bakmadığını anlatır.

İlkelerin bir bir ortadan kalkmasıyla, özellikle yukarıda sıralanan Üç Y ilkelerinin çöp........

© Cumhuriyet