Sokak röportajında “Hükümete oy verip muhalefetten hesap soran bir toplum” olduğumuzu söylüyor biri.

“Kâğıda zammı umursamayan ama tuvalet kâğıdına zam gelince bağıran bir toplum olduk” diyor bir başkası.

Bu gerçeklik, Nâzım Hikmet’in “Kabahatın çoğu senin, canım kardeşim” dizelerini, Mahzuni’nin Oy Babo (“Cehalet aklım uçurdu”) türküsünü ve “cehalet” sözcüğünü düşündürdü bana.

Cehalet deyince, mimarlık, toplum, kent, kültür, sanat üzerine imza attığı sayısı 30’u bulan kitabının yanı sıra Cumhuriyet Kitapları’nda Çağdaşlaşma Sancıları, Türkiye’nin Bağımsızlık Savaşı, Gelecek, Kendini Öğrenemeyen Toplum, Yarını Baştan Tanımlamak, Boyut Yayıncılık’ta Doğan Kuban Yazıları Antolojisi (2 c.), Kırmızı Kedi’de Umutsuzluk Yakışmaz adlı kitapları yayımlanan Herkese Bilim ve Teknoloji dergisinde onlarca yazı yazan bir bilgeyi, Doğan Kuban’ı (1926-22 Eylül 2021) düşündüm ve onun cehalet üzerine yazdıklarından bir seçme yaptım.

“...Cehalet... öğretimsizlikten, öğretimsizlik öğretilecek bir şey olmamasından değil, bilginin var olmamasından ya da varlığının zararlı görülmesinden kaynaklanır.

...Her an öğrenilecek bir şey olan bu dünyada, öğretecek bir şey bulmayanlar ya aptal ya da önyargılıdır. Hiçbir insan o........

© Cumhuriyet