1930’lu yıllarda İsveç’te tekstil işkolunda çalışan işçileri örgütleyen sendikalar ile tekstil işverenleri arasında yapılan toplu iş görüşmelerinde anlaşma sağlanamadı. Görüşmelerin uzaması da bir sonuç vermeyince ülkede başlayan ve toplumsal barışı tehlikeye atan gelişmeler üzerine hükümet duruma müdahale etti ve tarafları sorunu çözünceye kadar bir tatil kasabası olan Saltjöbaden’da bir otelde kalmaya mecbur etti.

Taraflar ilk günlerde koridorlarda birbirlerini görmezden geldi ama daha sonra selamlaşmaya başladılar. Aralarındaki soğuk havanın ılıması ile yemek masalarını birleştirdiler ve birbirlerine sorunlarını anlatmaya başladılar. Konuştukça iki tarafın da haklı olduğu konularda anlaştılar ve sorunun çözülmesi için ortak bir yol buldular.

Başka ülke sendikalarının da gelişmeleri yakından izlediği bu olay, sendika folklörüne “Saltjöbaden ruhu” olarak yansıdı. Bu ruh, işçi-işveren ilişkilerine yumuşak yaklaşımı, karşıdakinin sorunlarını anlamaya çalışma oluşumu uzun yıllar ve günümüzde de sendikacılığın temel kavramlarından biri oldu.

Saltjöbaden ruhu, 1980 yılında Almanya’da önemli bir örnekle yeniden yaşandı. Otomotiv sektöründe örgütlenen IG Metal sendikası, Alman otomobil........

© Cumhuriyet