Adalet Cimcoz vardı. Seslendirme kraliçesi. Belgin Doruk, Türkan Şoray, Fatma Girik... Kim varsa, onların sesi idi. Ayrıca muhteşem bir çevirmendi. Heinrich Böll’den öyküler çevirir, alır Savaş’ı (Dinçel), beni toplantılara götürür, okuma toplantıları düzenler, çevirdiği öyküleri bize okuturdu.

Adalet abla yıllar önce aramızdan ayrıldı. Adalet futbol takımı vardı. Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş’la birinci ligde oynardı. Sonra küme düştü, sonra bir küme daha düştü, yine düştü, amatör kümeye düştü ve sonunda aramızdan ayrıldı.

Adalet vardı. Sonunda o da aramızdan ayrıldı.

CUMHURİYET; FİKREN, İLMEN, BEDENEN, GÜÇLÜ VE YÜKSEK KARAKTERLİ MUHAFIZLAR İSTER.

Yüzümdeki çizgiler mi? Onlar benim umutlarım. Yüzümdeki her çizgi bir öğrencimdir. Hadi eli açık davranayım: Yüz öğrencimdir. Çünkü bizde öğrenci çok ama henüz o kadar çizgi yok. Tabii o da olacak yakında. Yaş ilerliyor efendimiz. Güveniyorum gençlere. Ben başta kendim olmak üzere herkese güvenirim biliyor musunuz? Peki, bunun zararını gördüm mü hayatta? Gördüm. Ama sonunda güvenimi sarsanlar yenik çıktı, bana pek bir şey olmadı. Maddi kayıp yerine getirilir. Önemli olan diğer güzellikleri yitirmemek. İnsanları dinlerim ben. İyi dinlerseniz iyi anlarsınız, iyi anlarsanız iyi iletişim kurarsanız bütün işler kolaylaşır. Öğrencilerime güvenirim. Onlar için söylemim var: “Kenara çekilin, gençler geçecek.”

***

Uzun yıllar önce minik defterime bir şey yazmışım. Aynen alıyorum:

Vücudumuz bize ait değil. Onu biz yönetmiyoruz. Öyle olsa idi istediğimiz an, böbreğimizi veya karaciğerimizi durdurabilirdik. Bunları hangi duygular çerisinde yazdığımı tam anımsamıyorum. Ama bugün dönüp baktığımda pek de yabana atılacak bir fikir değil gibi. Elimizi kolumuzu kaldırıp indirebiliriz ama iç organlarımıza hükmetmemiz olası değil. Şimdi diyebilirsiniz ki: “Bunu babam da bilir, yeni bir şey söyle.” Kendime iltifat edeyim biraz. Ben çokça yeni bir şeyler söyledim bu toplumda. Hatta bu yüzden sık sık başım derde de girdi.........

© Cumhuriyet