Diplomatik bir tiyatro oyunu gibiydi Gazze Barış Antlaşması. İlk perdede Kudüs parlamentosunun başrol oyuncusu Donald Trump, İsrailli politikacılara seslenirken “En iyi silahları verdik, o da iyi iş çıkardı. Kutluyorum Bibi (Netanyahu)” dedi. 20 bini çocuk, 70 bin Filistinlinin katledilişini süslü sözcüklerle anlattı. Hastane bombalayan komutanları alkışladı, alkışlattı. Şarm el Şeyh’teki ikinci perde ise bir tür Ricky Martin şovunu andırdı. Spotlar, ışıklar, efektler... Eline mikrofonu alan ABD başkanı, dünya liderlerine adlarıyla seslendi, şakalar yaptı. İki lafından birinde pot kırsa da kimse ses çıkar(a)madı! 2000’lerde sunuculuğunu üstlendiği The Apprentice programındaki TV performansını yineledi. Suudi temsilcisine, “Bunda para çok” diye takıldı. İtalya Cumhurbaşkanı Meloni’ye ne kadar güzel olduğunu söyledi, Endonezya Cumhurbaşkanı Subianto’yla oğlu Eric Trump arasındaki ticari görüşmenin randevusunu konuştu. Macron’u azarladı, Kanada temsilcisine, “Sana bu kez vali demedim” dedi, İngiltere Başbakanı Sir Starmer’ı tahtaya çağırdığı çocuk gibi yerine geri gönderdi. İnsanlar da ABD başkanını alkışladı, birkaç yüz km ötede son yılların en büyük soykırımı yaşanmamıştı sanki!

Ateşkes sözleşmesine gelirsek antlaşma ama gerçek anlamda antlaşma olabilmesi için savaşan iki tarafın onayı şarttır bu tür belgelerde. Örneğin imza masasında baş aktör ABD var, Mısır, Katar, Türkiye var;........

© Cumhuriyet