Yasaya harfiyen uydukları, her hareketlerini yasaya referans vererek gerçekleştirdikleri halde, sürekli yasa dışı kalmaları çok rahatsız ediciydi. Yoksa yasa taşınmış mıydı? Yerinde yoktu. “Yasalarımız bilinmez herkesçe, bizi yöneten o küçük soylular grubunun elinde bir sırdır. Bu eski yasalara tıpatıp uyulduğundan kuşkumuz yok, ama bilinmeyen yasalara göre yönetilmek gene de enikonu rahatsız edici bir şey” (Kafka). Geç de olsa, sonunda yasanın sürekli yer değiştirdiğini fark ettiler. Hareket ettikçe yerini, biçim ve içeriğini sürekli değiştirebiliyor. Yasanın değişim hızı adeta ışık hızıyla yarışıyor, yasal olan bir şey, çok geçmeden yasal çerçevenin dışında kalıyor. Sık sık çerçevenin dışında kalmaları bu yüzdendi, sürekli yer değiştiren yasal çerçeveyi yakalamak kolay değil. Fakat onlar yine de yasaların çizdiği sınırların içinde kalmakta kararlıydılar. Yasa dışı kaldıkları anlar çok tehlikeliydi. Çerçevenin yerini tespit edip bir an önce içine yerleşemedikleri takdirde başlarına kötü şeyler gelebilirdi. Koşuşturmaları, ebelenmemek için kendilerini çemberin içine atmaya çabalayan çocukların sevinçli telaşını andırıyor.

***

Oyun oynamak insanın doğasında vardır. Oyuna alışmışlardı alışmasına ama çerçevenin içinde oldukları halde ebelenmelerine bir türlü alışamadılar, yadırgıyorlardı. Muhtemelen Faulkner okumamışlardı, o yüzden geçmişin asla geçmediğini bilmiyorlardı.........

© Birgün