Küresel iklim hareketinin önemli sloganlarından biri olan “Hepimizi etkiliyor” söylemi bilimsel olarak tartışmasız da olsa krizin sınıfsal ve tarihsel niteliğini gizleyen bir nitelik taşıyor. Nitekim Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP) verileri, iklim riski haritasının yoksulluk coğrafyasıyla neredeyse birebir örtüştüğünü gösteriyor. Bu eşitsizliğin bugünle sınırlı olmadığını hatırladığımızda iklim krizinin salt bir çevre meselesi değil, emperyalizm, kalkınma modeli ve sınıf ilişkilerinin kesişiminde şekillenen bir süreç olduğunu görürüz.

Bu nedenle iklim adaletinin de aynı sürecin karşı yüzü olarak ele alınması gerekir. Sonuçta bir ülkenin veya topluluğun iklim felaketine karşı direnme kapasitesi, kaynaklara erişimiyle belirlenir.

Küba’nın iklim kriziyle mücadelesine buradan bakmak, ekonomik yaptırımlar ve ambargoları kırılganlığı doğal bir sonuç olmaktan çıkaran siyasi tercihler olarak görmemizi sağlar ve ülkenin geçen ay Melissa Kasırgası ile yaşadığı deneyim bu çerçevenin somut bir örneğini sunar.

Kasırga, üç gün içinde 300 milimetreyi aşan yağış bırakarak ülkenin doğu kıyılarında geniş çaplı hasara yol açtı. Küba iklim kırılganlığı açısından zaten dünyanın en riskli bölgeleri arasında yer alıyor. Ülkeyi sıklıkla şiddetli........

© Birgün