Christopher Bollas’ın ‘Being Character’ kitabında da yazdığı gibi psikanaliz sayesinde biliyoruz ki, benlik iç dünyada temsil edilen farklı kendilikler ve nesnelerden oluşur. İçgüdüler, anılar, ihtiyaçlar, kaygılar ve nesne tepkileri olan bir parlamento düzenini andırır benlik, sürekli bir müzakerenin yaşandığı. Özellikle açgözlülük gibi yoğun bir dürtünün veya kıskançlık gibi bir gücün veya sakatlanma korkusu gibi bir endişenin baskısı altında olduğu durumlarda, bu iç dünya parlamento işlevini yitirir ve daha az temsili bir iç düzene dönüşebilir. Benliğin farklı parçaları dış nesnelere yansıtıldığında, zihin giderek kendi temsili bileşenlerinden arınır, içsel denge bozulur. Kısacası, her birimizin içinde bir faşist gizlidir, içimizdeki faşizmin nasıl ortaya çıktığını anlamadan, toplumların faşizme yönelme potansiyelini anlamamız mümkün değil.

İnsan hangi koşullarda sevgi dolu bağımlı kendiliklerini öldürüp benliğin yıkıcı narsistik kısımlarıyla özdeşleşir? Askerlikte ‘ana kuzusu’, iş yaşamında ‘fazla yumuşak’ olarak etiketlenen erkekler, zamanla kendilerini savunmak için benliğin daha yıkıcı, narsistik yönleriyle özdeşleşmeye zorlanırlar. Nazilerle ilgili yapılan çalışmalarda, Nazi doktorlarının hem soykırım eylemleri gerçekleştirip hem de sıradan aile adamları olarak kalmayı nasıl sağladıklarını anlamaya çalışılmıştı. Aslında........

© Birgün