Düşünce dünyamızda muhtevası fena hâlde başkalaşmaya uğrayan dinsel kavramlarımızın başında “ibadet” gelmektedir.

Bu kavram, Müslümanların zihinlerinde, hayatı bütünü ile kuşatan bir duygu ve bilinç hâlini ifade etmekten uzaklaşmış ve birtakım gündelik, aylık ve yıllık davranışları anlatacak şekilde darlaşmaya, başka bir tabirle; değer kaybına uğramıştır.

Bu başkalaşma ve darlaşma hadisesi bizi Kur’an’ın canlı ve diri anlam dünyasına öylesine yabancılaştırdı ki, İslâmın emir ve yasaklama sistemi içerisindeki araçlarla amaçları birbirinden ayırt edemez hâle düştük.

Bizi yalnız Allah’a kul (hizmetkâr/yardımcı) olma bilincini içselleştirmeye, dolayısıyla, Yüce Allah’tan başkasına kulluk etmeme amacına ulaşmaya hazırlayan namaz, oruç, hac, zekat, kelime-i şehadet gibi sözlü ve fiilî davranışları bu ruhu yansıtır olmaktan uzaklaştırarak araçsallaştırdık.

Bundan yıllar önce bir televizyon programında sahur vakti evlerine konuk gittiğim insanlara soruyordum: “Ne için namaz kılıyor ne için oruç tutuyoruz ve ne amaçla Kur’an okuyoruz?”. Cevap tekti: “Sevap kazanmak için…”

Sonra bu insanlara, “Hayır, biz namazı, orucu sevap kazanmak için değil, zihinsel ve bedensel arınmamızı gerçekleştirmesi ve böylelikle bizi yalnız........

© Aydınlık