Pakistanlı İslam âlimi, şair, filozof ve politikacı Muhammed İkbal, 1927’de Lahor’da kaleme aldığı, Farsça şiirlerini derlediği yapıtlardan biri olan Zebur-ı Acem’de, asırlardır fikirsizlik, ilimsizlik ve cehalet karanlığında derin uykulara dalmış ve bu yüzden de küresel hegemonyanın vahşi yağmasına uğramış bulunan İslam âlemine şöyle seslenir:

Ey uykulara dalmış gonca; nergis çiçeği gibi aç gözlerini!..

Bizim sarayımız üzüntüler yağmasına uğradı, uyan!..

Bülbülün iniltisinden, ezan sesinden uyan!..

Ateş nefeslilerin yakıcı feryat ve figanlarından uyan!...

Derin uykudan, derin uykudan, derin uykudan uyan kalk; uyan kalk derin uykudan!..

Batıdan ve onun gönül çekiciliğinden feryat!..

Tatlılığından feryat; nazından, cilvesinden feryat!...

Onun Şirin ve Perviz’inden feryat!...

Derin uykudan, derin uykudan, derin uykudan uyan kalk; uyan kalk derin uykudan!..”

Asırlarca insanlığın yolunu aydınlatmış medeniyetlere vücut veren ve bir dönem beşeriyetin vicdanı olan İslam toplumları bugün merhum İkbal’in çok veciz bir şekilde ifade ettiği gibi derin uykulara dalmış, adeta ölümün esrar ve eroin gibi çekici cazibesine kapılmış........

© Aydınlık