Eğitim Bilimleri Fakültesinin değerli öğretim üyesi Prof. Dr. Cahit Kavcar’ı kaybettik. Hocamızın benim gibi birçok insanda emeği var. Doktora çalışmamda tez danışmanımdı. Yalnız biliminden, bilgisinden değil, güzel sohbetlerinden de yararlanma şansım oldu. Alçak gönüllü, yardımsever, kibar, insancıl özellikleri hep hatırlanacaktır.

Cahit Kavcar zor koşullarda yetişmiş bir köy çocuğudur. 1943 yılında Fethiye’nin Kızılbel köyünde doğdu. Köy enstitülerinin öğretmen okullarına dönüştüğü yıllarda Ortaklar’da okudu. 1965 yılında DTCF Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi. Edebiyata eğitim açısından bakan yazılarıyla ve kitaplarıyla tanındı.

Son zamanlarda genellikle dil yazıları yazdım, Prof. Dr. Cahit Kavcar’la ilgili olarak ilk anım da beni bir dil yazısı yazmaya zorluyor. Onun efendiliğini, hoşgörüsünü, sabrını, insancıl yanlarını, daha yakınında olanlar nasıl olsa yazacaklardır; benim aynı sözleri, aynı övgüleri yinelememin fazla bir anlamı olmayacak.

Bazen sol kapısından bindiğiniz arabanızın sağ kapısından inmek zorunda kalırsınız. Bir kaza gelir başınıza, her zaman bindiğiniz kapı darbe almıştır, kurtulmak için bir başka kapıyı zorlarsınız, bir başka kapıdan canınızı kurtarırsınız. Geçmiş olsun, derler, cana değil mala gelsin derler. Sonunda ölüm yoksa, sağlamsanız, sersemliğinizi biraz attıktan sonra mutlu bile olursunuz. İş hayatında, üniversitede de böyle kazalar yaşanır. A fakültesinde başladığınız kariyeriniz B fakültesinde bitebilir.

Cahit Bey’in, DTCF’de başlayan bilim yaşamı, Eğitim Bilimleri Fakültesi’nde sonlandı. Ben değerli hocamızı öğrenciliğimde asistanımız olarak DTCF’de tanıdım. Eski edebiyat profesörümüz derse başladıktan iki üç dakika sonra gelir,........

© Aydınlık