Yaşama Felsefesi, Nermi Uygur’un önemsediğim kitaplarından biri. Uygur bu kitapla felsefi denemenin en yetkin örneklerinden birini yaratıyor. Onun özgün felsefe dilinin her satırı yansıyor kitaba. Okur, istese bile, ona hazır kavramlar ve önermelerle yaklaşamıyor. Çünkü kitap, sezgisel bir dikkat ve düşünsel derinleşme istiyor okurdan.

Yaşama Felsefesi’nin okura önerdiği, bir felsefe tavrıdır aslında. Yaşamı düşünmek, yaşamla düşünmekse, felsefe, yaşamla kurulan ilişkide canlı bir deneyim olarak yer almalıdır. Çünkü felsefe, yalnızca bir bilgi etkinliği ya da akademik bir uğraş olarak görülemez, insanın yaşamla, başka’yla ve kendiyle kurduğu özgül bir ilişki biçimidir de. Nermi Uygur’unönerdiği felsefe tavrı, düşüncenin yaşamdan kopmadan, onunla birlikte yoğrulması gerektiğinden başka nedir öyleyse? Düşünmek, yalnızca benliğin derinleşmesi değildir; o derinliği yaşamın içinde kurmak; düşünmeyi, yaşarken düşünmek olarak kavramaktır.

Yaşama Felsefesi, aynı zamanda, bir dil tavrıdır. Çünkü dil yalnızca bir anlatım aracı olarak kavranamaz; o, düşünmenin evidir, düşüncenin var olabildiği zemindir. Düşünce belirginleşmek için dile sinmelidir, derinleşmek için dilde kök salmalıdır. Felsefenin dili, yaşamın diline yaklaşmak zorundadır o hâlde. Çünkü yaşamla iç içe geçmeyen bir dil ne yaşantının çağrışımını ne sezgisel yanını........

© Aydınlık