Fotoğraf çekebilmek genellikle “görme sanatı” olarak tanımlanır. Ama bazen en zor olan şey dışarıyı değil, içimizi görmektir. Bir fotoğrafçı olarak dünyaya bakarken, aslında kendimize de bakarız, korkularımıza, önyargılarımıza, beklentilerimize…

Çoğu insan kamerayı dış dünyayı belgelemek için kullanır. Ama bazı anlar vardır ki, deklanşöre basarken yalnızca bir sahneyi değil, kendimizi yakalarız.

Her fotoğraf, onu çeken kişinin iç dünyasının bir yansımasıdır.
Bir çocuk ağlarken deklanşöre basıyorsak, o sahneyi neden fotoğrafladığımızı sormak gerekir.
Bir savaşta, bir yıkımda, bir sessizlikte gördüğümüz şey yalnızca “haber değeri” midir, yoksa bizim kendi korkularımızın bir yankısı mı?

Haber fotoğrafı, bir tür ayna gibidir. Ama bu ayna, camdan değil, ışık, zaman ve vicdan karışımından yapılmıştır. Ne kadar uzağa bakarsak bakalım, sonunda o aynada kendi gözümüzü görürüz.

Birçok foto muhabiri sahada yaşadığı duygusal yükü anlatmakta zorlanır. Çünkü........

© Anayurt