Benim gibi serbest çalışan bir foto muhabirinin hayatı dışarıdan bakıldığında sürekli hareket, sürekli çekim, sürekli olayların tam ortasında olma hali gibi görünür. Oysa gerçekte fotoğraf makinesinin suskun olduğu günler de en az deklanşöre basılan anlar kadar önemlidir. Çünkü o sessiz günlerde, görünmeyen bir hazırlık, derin bir düşünme ve sabırla işin arka planı yürütülür. Fotoğraf çekilmiyorsa iş yapılmıyor sanılır ama işin en yorucu kısmı çoğu zaman gözle görünmeyen o hazırlık evresinde saklıdır.

Günün ilk saatleri genellikle haber taramasıyla başlar. Bir foto muhabiri, sabah gözünü açtığında dünyada ve kendi ülkesinde neler olduğunu bilmek zorundadır. Gazeteler, internet siteleri, ajans bültenleri, sosyal medya hesapları tek tek incelenir. Hangi eylemler, hangi basın toplantıları, hangi gelişmeler var? Nerede haber çıkar, nerede görsel bir değer yakalanabilir? Bu araştırma, günün kaderini belirler. Bazen hiçbir yere çıkılmaz ama bu “boş gün” demek değildir. O gün zihinsel olarak sonraki adımlar için kurulur.

Fotoğraf çekilmeyen günlerde bilgisayarın başında geçen saatler çoğu kişiye sıkıcı gelebilir ama işin en kritik parçalarındandır. Arşiv düzenlemek, eski çekimlerden kalan fotoğrafları editlemek, meta verilerini girmek, dosyalamak. Bütün bunlar mesleğin hafızasını oluşturur. Bir foto muhabiri için arşiv yalnızca fotoğraf yığını değil, gelecekteki projelerin temelidir.........

© Anayurt