Bazı ilişkiler dışarıdan bakıldığında oldukça huzurlu, sakin ve istikrarlı görünür. Tartışmalar büyümez, krizler sanki hiç yaşanmaz, taraflar uyum içindeymiş gibi görünür. Oysa derine indiğimizde, bu “düzen”in aslında bir tarafın sessizce taşıdığı yüklerle ayakta kaldığını görürüz. Gerginlik çıktığında geri çekilen hep aynıdır. Sorunlar görmezden gelinir, kırgınlıklar yutulur, duygular bastırılır. Çünkü bu kişi, ilişkiyi sürdürmenin yolunun sürekli fedakârlıktan geçtiğine inanmıştır. Anlayışlı olan odur, toparlayan, gönül alan, susan, idare eden hep o.

İlişkide sürekli idare eden olmak, dışarıdan olgunluk ya da güç gibi algılansa da, içten içe sessiz bir tükeniştir. Bu durum, bireyin kendi ihtiyaçlarını sürekli ertelemesine, zamanla ne........

© Anayurt