İsveçli usta yönetmen Ingmar Bergman’ın 1972 tarihli filmi Çığlıklar ve Fısıltılar (Cries and Whispers), sessizliğin içindeki en derin çığlıkları duyuran bir başyapıt. Film, 19. yüzyılın sonunda büyük bir malikanede geçer ve ölümle yüzleşen bir kadının çevresindeki üç kadınla kurduğu duygusal bağları anlatır. Kız kardeşlerden biri ölümcül hastalıkla mücadele ederken, diğerleri yıllardır bastırdıkları sevgisizlikle ve suçlulukla yüzleşmek zorunda kalır.

Bergman bu filminde alışılmış siyah-beyaz tonlarını terk ederek kırmızıyı merkezine alır. Yönetmen, annesinin bir rüyasından ilham almıştır: “Kırmızı bir odada dört kadın…” Bu sahne, Bergman sinemasının en güçlü görsel metaforuna dönüşür. Kırmızı, burada hem kanın hem de sevginin rengidir — yaşamla ölüm........

© Anayurt