12 yaşındaki Eyüp Can Güner, Mersin’in Anamur ilçesinde sabaha karşı çalıştığı dönercide “yavaş çalıştığı” gerekçesiyle ustabaşı tarafından kovalandı, ardından düştü ve vücudunda bıçak darbeleriyle ölü bulundu. O saatlerde yatağında sabah kahvaltısından sonra akşama kadar bisiklet sürmek, arkadaşlarıyla dondurma yemek hayaliyle mışıl mışıl uyuması gereken bu çocuk ekmek parası için bir dönercide vardiya yaparken korkunç bir cinayete kurban gitti.

Eyüp Can, bu ülkede çalışan on binlerce çocuktan yalnızca biriydi. TÜİK’in 2023 verilerine göre, 5–17 yaş arası yaklaşık 720 bin çocuk ekonomik faaliyetlerde yer alıyor. Bu sayı sadece resmi kayıtlarla sınırlı; kayıt dışı çalışanlarla birlikte gerçek rakamın çok daha yüksek olduğu tahmin ediliyor. En çok çocuk işçinin bulunduğu alanlar tarım, sanayi ve hizmet sektörü. Ama istatistiklerden de öte, yaşanan bu dehşet verici hadiseyle şu hakikati sorgulamamız gerekiyor: Bu çocuklar neden çalışıyor?

Bu soru karşısında çoğu zaman “yoksulluk” diye söze gelip geçiştirilen bu yanıt, eksik ve kolaycı. Türkiye’de çocukların eğitim yerine iş gücüne katılmasının arkasında yalnızca ekonomik zorunluluk değil, sistematik tercihler var. Örneğin son yıllarda yaygınlaştırılan mesleki eğitim modelleri bunun örneği. Özellikle Mesleki Eğitim Merkezleri (MESEM) aracılığıyla çocuklar haftanın........

© Anayurt