Konuyla ilgili çok az sayıda kişi çeşitli değerlendirmelerde bulundu.

Ancak dikkatimi çeken konu, bu az sayıdaki değerlendirmelerin de hemen hepsinin, bu görüşmenin Türkiye’nin bilgisi hatta onayıyla gerçekleştiği iddiası üzerine kurulması.

Herhangi bir bilgi içermeyen bu değerlendirmelerin tümü, “Barzani ve Erbil’in Türkiye ile yakın ilişkileri”ne dayandırılmaya çalışıldı.

Bu konuda benim de elimde herhangi bir bilgi yok ancak gerek söz konusu görüşmenin mahiyeti ve sonrasında buna dair yapılan açıklamalar gerekse de Ankara’nın kimi yaklaşımlarından yaptığım çıkarımlar bunun tersi olduğu yönünde.

Şöyle ki…

Birincisi, görüşmenin üzerinden 10 günü aşkın süre geçmiş olmasına karşın Ankara’nın bu konuya dair herhangi bir resmi bir açıklama yapmaması en önemli etken.

Şayet söz konusu görüşme Türkiye’nin bilgisi ve onayı dâhilinde gerçekleşmiş olsaydı Ankara’dan buna dair bir açıklama gelirdi diye düşünüyorum.

İkincisi Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’ın dün Irak’a yaptığı ziyarette, programına Erbil’i dâhil etmemesini, Ankara’nın söz konusu görüşmeye dair sert bir tepkisi olarak görüyorum.

Üçüncüsü ve en önemlisi son MGK toplantısı sonrası yapılan açıklamada Suriye’nin geleceğiyle ilgili olarak “devletin egemenliği, üniter yapısı, toprak bütünlüğü ve siyasi birliği”ne yönelik güçlü vurguların da bu görüşmeye bir yanıt niteliğinde olduğunu düşünüyorum.

Zira Barzani-Abdi görüşmesinin iki ana temel konusu vardı.

Birincisi “Kürtlerin birliği” dedikleri PYD ile ENKS’nin ortak hareket etmelerinin sağlanması, ikincisi ise bu iki örgütün ortak hareket ederek yeni Suriye yönetimine “federasyon”u dayatmaları.

Görüşme sonrası gerek Erbil’den gerekse de PYD tarafından yapılan tüm açıklamalarda Barzani ve Abdi’nin bu iki ana konu üzerinde anlaştığı duyuruldu.

Oysa Türkiye, Suriye’nin geleceğiyle ilgili tutumunu ve “kırmızı çizgileri”ni başından beri belli dile getire geldi ve bunu son MGK toplantısı sonrası yayınlanan bildiride çok net bir şekilde yeniden vurgulamış oldu.

Dolayısıyla tüm bu veriler........

© Analiz