Ben de birkaç gün önce küçük bir operasyon geçirdim. O anda, ağrının insanın zihnini nasıl yönettiğini bir kez daha fark ettim. Acının azı çoğu olmaz; acı, yaşamın sesidir. Bedenin diliyle bize “kendine dön” diyen sessiz bir öğretmendir.

Hastalığın içinden geçmek, doğanın ritmine boyun eğmektir. Her hastalık, bir yavaşlama, bir içe dönüş çağrısıdır. Ağrılar sadece bedende değil, yaşam biçimimizde de değişim yaratır. Çünkü beden “dur” dediğinde, zihin de düşünmeye başlar: “Ben neredeyim, neyi ihmal ettim, neyi görmezden geldim?”

Ama bütün bu farkındalıkların kapısı kabullenme ile açılır. Hastalığı reddettikçe, o direnç bedenin içinde daha çok yer eder. Oysa insan, hasta olduğunu kabul ettiğinde, bedenle savaşmayı bırakır ve onunla işbirliği yapmaya başlar. Şifa da tam burada başlar.

İbn Sînâ’nın Bilgeliği: Beden ve Ruh Birlikte İyileşir

İbn Sînâ, 11. yüzyılda bile şunu söylüyordu:

“Ruhsal bir çöküntü, bedensel hastalıkları doğurur; bedenin hastalığı da ruhu yaralar.”

Yani o dönemde bile, ruhun ve bedenin birbirinden ayrı........

© Analiz