Yani ilk raundu Çin kazandı. Çünkü açık ara en büyük iki müşterisi olan ABD ve AB’ye sorunsuz ihracat yapabilecek.

Soya da Çin’den çok ABD için önemli. Çinliler soya yerine pirinç veya buğday yiyebilirler. Çin çiftçileri soya tarımına başlayabilir. Ya da Çin diğer ülkelerden soya ithal edebilir. Ama Çin alım yapmazsa milyonlarca Amerikalı işsiz kalır. ABD bu kadar büyük hacmi satın alacak bir başka müşteri kesinlikle bulamaz. Zira Çin hem çok kalabalık hem de kişi başına soya tüketimi olağanüstü yüksek. (Kazakistan’da tarıma müsait ama tarım yapılmayan milyonlarca hektar boş arazi var. Devlet önayak olursa Kazaklar bu büyük pastadan pay alabilirler)

Anglosakson devletler dış politikada eş güdümlü hareket ederler. Fakat İngiltere Trump ile (ilk döneminde de öyleydi) büyük bir fikir ayrılığı yaşıyor. İngilizlere göre Batı bloku için asıl tehdit elinde beş binden fazla nükleer bomba olan ve yayılmacı politikalar izleyen Rusya. ABD için başlıca tehdit çok hızlı büyüyen ve süper güç olmasına ramak kalan Çin.

Bu fikir farklılığı gayet normal zira Çin’in ekonomik büyümesi İngiltere için tehdit değil. Tek kutuplu dünya, ABD dışındaki ülkeler için cazip değil. Rakibi olmayan ABD için İngiltere neden değerli olsun? Ama Çin’le rekabet eden Amerika için, İngiltere çok önemli hale geliyor. Rusya Doğu Avrupa’da. O nedenle İngiltere ve AB ile menfaat çatışması yaşıyor. Avrupa’nın doğuya doğru genişlemesi Moskova’yı rahatsız ediyor.

Bu anlaşmayla birlikte ABD Çin ile açıktan mücadeleyi........

© Analiz