Bir davet üzerine 10-14 Ekim tarihleri arasında yine yolumuz İstanbul’a düştü.

Sisli, puslu ve yağmurlu bir gün olsa da bu kutlu şehir her zaman çok güzel... Hem çok büyük cazibesi var hem de büyüklüğü ve kalabalık olması insanı ürkütüyor. Ayrıca sahipleri de pek yaman! Bize de yine bir İstanbul sosyolojisini yazmak vacip oldu.

Biz, İzmir’den karşı aile ta Kastamonu'dan buluşmak ve de tanışmak için bir cumartesi sabahı kahvaltıda Çengelköy’de buluştuk.

İlk karşılaşma olduğu için iki tarafı da onura edecek bir prestij mekânında buluşmak mantıklı gözüküyordu. Dolayısıyla mekân İstanbul Boğaziçi’nde Çengelköy mevkiinde bir tarihi yalıda ki restoran olarak seçilmişti. Çengelköy deyince akla ilk olarak meşhur salatalığı geliyor. Gerçi günümüzde buralarda ne bağ ne bostan kalmadığı için sarsılmaz imajı sadece isim olarak varlığını sürdürüyor. Tam da bunları düşünerek mekâna doğru yürürken manav, değil ama derme çatma bir barakada adam salatalık satıyordu. Hırpani kılıklı adam dağa çıksa........

© Akasyam