7 Ekim 2023 Aksa Tufanı…

9 Mayıs 2025 hala “DUR” denemeyen büyük SOYKIRIM…

1.5 yıldır ha bugün ha yarın kesin biter dediğimiz savaş; soykırım, hak ihlali, sadizm ve vahşet devam ettikçe ediyor. Katliamların boyutları akla hayale sığmayacak şekilde yapılıyor.

Hangi patlamanın boyutu ve şekli kaleme alınacak olsa sanki mürekkep donup kalıyor. İzliyoruz ve artık ne yazık ki alışmaya yüz tutuyoruz. Soykırım başlangıcında uykusu kaçan, gözlerindeki yaşa hükmedemeyen halimiz, yerini yavaşça soğuk bir vicdana bıraktı.

Liderlerin pasifliğinden dem vurup boykota önem vermeyişimiz, bizdeki vicdanı sorgulatır oldu. Meydanları doldururken 3-5 ay çok gördük mücadelemizi. Ne de olsa devam ediyor soykırım o halde biz de normalimize devam edelim dedik.

İlk zamanlar eskiden gururla yaşadığımız seküler hayatımıza dönmekten ar ettiğimiz o his yavaş yavaş sönmeye yüz tuttu ve dilimizden kendimizi haklı çıkaracak “aman canımlar” “sadece benimle mi olacaklar” dökülmeye başladı.

Hatırlar mısınız 6 Şubat depremini… Nefes almaya; yemek yemeye, uyumaya hatta su içmeye hayâ ettiğimiz o günleri… Belki 3, belki 5 ay sürdü.

Sonra yine ekranlarda yıkımların boyutu; yitip giden rakamdan ibaret olmayan canlar, uzun yemek ve su kuyrukları hatta bir gece önce milyonlarca liralık evlerde uyuyup bir sonraki gün bezden bir çadırda uyumak için çadır kuyruğuna giren insanlar, olmasına rağmen içimizde o yaşamaktan hayâ eden hissimiz büyük bir boşluk ve soğukluk bırakarak gitmişti.

İşte o bıraktığı boşluğun adıydı........

© Akasyam